Dedykacja - piękny gest czy przestarzały, niepraktyczny rytuał?

Dedykuję... Tylko jak to ubrać w słowa?

Hej, witajcie z powrotem! Mam dla was dzisiaj rozpoczęcie nowej serii u mnie. Co jakiś czas, gdy załapię refleksję na jakiś stricte książkowy temat (a akurat mam ich całkiem sporo) postanowiłam pisać luźnego posta w związku z moimi przemyśleniami i doświadczeniami.

Dzisiaj długo trzymany i roztrząsany temat dedykacji książkowych i nie tylko. I chodzi mi tu o dedykacje jakie dostajemy gdy to ktoś ofiaruje nam książkę. Na pewno w podstawówce uczono was w jaki sposób taką dedykację napisać choć pewnie niewielu z was miało możliwość wykorzystać tę umiejętność praktycznie, lub po prostu nie przyszło wam to do głowy.
Pamiętam, jak kiedyś poznałam fajnego chłopaka - czytelnicy którzy są ze mną dłużej powinni go kojarzyć, bo poznałam go w autobusie ;) Spotkałam się wtedy z nim w okolicy świąt i wprost powiedział mi o tym że dziś zobaczy się ze swoją przyjaciółką i ma zamiar podarować jej jako prezent książkę. Lecz zanim to zrobi, napisze jej dedykację od serca. Gdy spytałam czy często to robi, powiedział że u niego w rodzinie książka to najczęstszy prezent, i że dedykacje piszą sobie już w ramach pewnej rywalizacji. To było niesamowite.

Uważam, że to fantastyczne, bo dedykacją nadajemy książce - w roli prezentu - jakiegoś indywidualnego charakteru. Możemy przez to dać komuś do zrozumienia, że ta osoba się dla nas bardzo liczy i tym sposobem umiejętnie zwrócić uwagę na jej najlepsze cechy.

Z drugiej strony dedykacje są bardzo ryzykowne. Gdyby okazało się, że obdarowanemu książka się nie spodoba, i będzie chciał ją oddać albo nawet sprzedać, to może się to okazać bardzo trudnym zadaniem. U mnie w rodzinie byłby to naprawdę spory problem, my nigdy nie dostajemy książek w prezencie - nie mamy takiego nawyku, nasi rodzice nie wiedzą jakie dzieła literackie preferujemy (my-ja i moja siostra), dlatego najczęściej jest to ich wymówka. Po prostu nie angażują się w nasze hobby i zwykle wprost pytają czego sobie życzymy. Gdyby nie znając naszego gustu próbowali nam coś kupić i dodać dedykację, to bez potrzebnej wiedzy prezent okazałby się zwyczajnie nietrafiony...

Nie wiem jak wy, ale ja bardzo chciałabym dostać, lub dać komuś książkę z dedykacją. Wydaje mi się to bardzo fajne i chętnie bym z takiej możliwości skorzystała.

Pewnego razu, gdy myszkowałam w starych pamiątkach i albumach znalazłam kilka dedykacji wpisanych na odwrocie fotografii. To również wydaje się całkiem ciekawym rytuałem i też należy już do przeszłości, szczególnie zaś do dziejów naszych dziadków, kiedy fotografia nie była jeszcze aż tak powszechna i naprawdę miała chwytać twarze, które nawet pod wpływem czasu się nie starzały, a dedykacja z tyłu miała przypominać o tej osobie obdarowanemu.

I to by było na tyle. Koniecznie napiszcie mi czy piszecie lub kiedykolwiek napisaliście dedykacje, bo mam wrażenie że naprawdę sztuka ta przechodzi już do lamusa a chciałabym coś zrobić żeby tak się nie stało. Czy uważacie to za dobry pomysł na jakąś szczególną personalizację prezentu, czy tak jak w tytule - niepotrzebną i kłopotliwą.

A na razie się z wami żegnam. Kończą się wakacje, więc chyba pora spytać czy czujecie już nadciągające dźwięki dzwonka i sunące wraz z zimą święta? :P
Pozdrawiam i do następnego!